Allâh'a (cc) Tutunmalı / Elif E. Bayraktar

Yalnızca dünyâ hayâtını esas alan insanların akılsızca, boş ve marjinal davranışlarına sıkça tanık oluruz. Bu kişiler zorluk zamanlarında ya da tedâvisi zor bir hastalık durumunda çirkin bir cesâret ve îmânî şuursuzluk örneği sergilerler.

İnanan insanlar kendileri için bir fırsat ya da ibret vesîlesi olarak gördükleri zorlu olaylar karşısında Allâh'a (cc) daha fazla sığınırken bu kişiler âcizliklerini kabûllenmez, dünyâ hayâtına bağlılıklarında direnirler. Hastalığının ölümcül olduğunu öğrendiği halde, "nasılsa herkes ölecek, ölüm doğal bir olay, önemli olan ölene kadar nasıl yaşadığım" gibi şuursuz sözler sarfedene şâhit olmuştum meselâ. Kimileri de ölümün yakınlığını hissedip Allâh'a (cc) yönelmek yerine, "ben güçlüyüm", "bunu yenerim", -hâşâ- "bu benim kaderim olmamalı, bunu değiştireceğim" gibi akıl dışı sözlerle Allah karşısında ne denli acz içinde olduklarını unutur, kendi güçleriyle durumu değiştirebileceklerini zannederler.

Son günlerini iyi ve güzel davranışlarda bulunarak geçirmek yerine öfkeyle yaşayan insanlar, ne denli büyük bir kayba uğrayacaklarını düşünmezler. Çevrelerindeki insanların _"öleceğini bildiği halde ne kadar cesur ve hayâta bağlı"_demeleri için gösterdikleri çabanın "boşa bir çaba" olduğunu anlayamazlar. Oysa bir daha aslâ geri dönemeyecekleri dünyâ hayâtındaki tüm çabaları, onları aslâ geriye dönüşü olmayan sonsuz pişmanlığa sürükleyebilir.