İnfak Psikolojisi ve Toplumsal Eşitlik / Psk. Rumeysa Sudiye Atar

Bakara sûresinde mü'minler anlatılırken "Gayba îmân ederler ve namaza dururlar." dedikten sonra "Kendilerine verdiklerimizden hayra harcarlar." diye devâm eder. Burada mü'min kulun üçüncü bir özelliği olarak infâk etmesinden bahsedilir, böyle önemsenir.

İnfâk etmek toplumsal bir ibâdettir. Malını Allah yolunda vermek toplumdaki bireyi güçlendirir, psikolojik iyi oluşunu destekler. Yardım eden kişi ile alan kişi arasında görünmez bir bağ oluşturur, onların kalplerini birleştirir, aralarında maddî dengeyi sağlamalarında bir adım atılmış olur. Aralarında oluşan berâberlik duygusu onlara komşusu aç iken tok yatamayacağını hatırlatır.

İnfâk ederken yardım alan kişinin ihtiyâcı olduğu düşünülebilir ancak yardım isteyen kişi zâten aczini ve ihtiyâcını belirtmiştir. Yapılan araştırmalarda yardım eden kişinin de verme hissini yaşamaya ihtiyâcı olduğu gözlemlenmiştir. Kişi kendinde olan malın bir kısmını ihtiyaç sâhibine vererek kendisinde kalan kısmını temizlediğini görecektir. İnfâk ettiğinde Allâh’ın kendisine tekrar mal vereceğine inanarak Rabbine olan güvenini göstermiş olacaktır. Malını veren kişi toplumda birlikte yaşadığı kişilerle paylaşmayı öğrenecek ve bu, onun cimrilik gibi huylarının açığa çıkmasını önlemiş olacaktır. Sosyal bir varlık olan insan infâk ettiğinde yalnızca kendisi için değil, mü'min kardeşi için de düşünmeyi öğrenecek ve onlarla arasındaki bağı güçlendirecektir. Eşitlik denilen kavram her zaman maddî açıdan ve mevki açısından düşünülür fakat burada eşitlik denilen olgu maddî değil manevîdir, kendisi için istediğini kardeşi için de istemek iki tarafı eşit kılar.