Kalbindeki Şefkatine Sığındığımız… / Elif E. Bayraktar

İnsan Allâh'a ne kadar yakın ise, O’nun güzel isimlerinin, insanın üzerindeki tecellîleri de o kadar fazladır. O’ndan kendilerine güzellik geçmiş bulunan kulların ruhlarındaki o güzellik dışarıya yayılır, çevresini aydınlatır.

“Bütün vâlidelerin şefkatleri, rahmet-i İlâhiyye'nin bir lem’asıdır (parıltısıdır)” diyor Said Nursi. Annelerde Allâh'ın özellikle Rahmân, Rahîm, Raûf gibi şefkat ve merhamet ifâde eden isimleri tecellî ediyor. Her annenin kalbi çocuğuna karşı şefkat ve merhametle coşuyor.

Merhametlilerin merhametlisi Rabbimiz, bebeği son derece korunaklı, sakat kalmayacağı, acı duymayacağı bir yere; anne rahmine, ona hiçbir zarar gelmeyecek şekilde yerleştiriyor. O ilâhî rahmetin tecellîsiyle anne daha doğmadan çocuğunu şefkatle sarıyor, koruyor, gözü gibi sakınıyor. Doğduktan sonra da şefkat kanatlarını üzerine geriyor. O mûnis kadın, çocuğuna yönelik bir tehlike durumunda ise âdetâ aslan kesiliyor. En şiddetli özveriyi gösteriyor, kimi zaman kendisini fedâ ediyor.