Kalpteki Hastalığın Şifâsı Var mı? / Elif E. Bayraktar

Kur’ân, ara bir sınıf gibi “kalbinde hastalık olan”, genel olarak îmânı kalbine tam olarak yerleştirememiş kişilerden söz eder. Îmânî yönden kuşku içinde olan, Kur’ân âyetlerini anlayamayan, kolayca şeytānın etkisine girebilen bu kimseler müşrik, kâfir ve münâfık özellikleri gösterirler. Kur’ân’ın ifâdesiyle bu kişiler, “İkisi arasında bocalayıp dururlar.” Yâni küfürle İslâm arasında, münâfıklıkla Müslümanlık arasında bocalayıp dururlar.

Bu kimselerin samîmî îmânı kazanmaları kolay olur, ama münâfıklığa da müsâit alt yapıları vardır. Kalbinde hastalık olanlar kîne, öfkeye, dedikoduya, kavgaya yatkın olurlar. Bu yönüyle münâfıklar ile aynı ortak hastalık içindedirler. Ancak kalbinde hastalık olanlarda, münâfıkların Müslümanları rahatsız edecek, kızdıracak, onları korkutmaya yönelik, onları huzursuz etmeye yönelik sert ve alenî saldırıları olmaz. Münâfıklar diğerlerinden farklıdırlar. Onlar, dilleriyle inandıklarını söylerken hastalıklı kalplerindeki küfrü ve tutkulu kinlerini saklamaya çalışırlar. Konuşma ve davranışlarıyla mü’minlerden, şeytānî ruhlarıyla kâfirlerden çıkar beklerler.

Kalbinde hastalık bulunan kişi, îmânı zayıf olduğundan, rüzgâr yönünde sürüklenen yaprak gibidir. Kalbini Allâh’a tam olarak bağlayamaz ve O'ndan gereği gibi korkup sakınamaz. Îmânı gereği gibi anlayamaz ve kavrayamaz. Dîni tam olarak yaşayamaz; îmânına şirk katar. Vicdânı doğruyu işâret etse de o, nefsinin bencil tutkularına kapılır ve gerçekleri hayâtına geçiremez. Âhiret kazancı yerine dünyâ hayâtını ve dünyevî çıkarlarını tercîh eder. Tutkuyla bağlandığı dünyâya öncelik verir, âhireti arka plana atar.