Korku ve Umut / Elif E. Bayraktar

Korku, başa gelmesi muhtemel bir şeye karşı duyulan endîşe, umut da elde edilmek istenilen şeye karşı kalben ilgidir. İki duygu da geleceğe yönelik ve insanın davranışları üzerinde belirleyici. Ancak korku insanı umutsuzluğa, umut da kötülükleri önemsiz görmeye sürüklememeli.

Korku ve umut; güzel ahlâkı kazanma yolundaki en önemli iki duygu. Umut, din ahlâkını heyecan ve şevk içinde yaşamayı sağlarken, Allâh'a hissedilen saygı dolu korku da O'nun sınırlarına yaklaşmada titiz olmaya, sakındırdıklarından şiddetle kaçınmaya sebep olur. Bu dengeli ruh hâli, Allâh'a yakınlaşmaya ve ahlâkın güzelleşmesine vesîledir.

Allah korkusu, Allâh’a aşkla bağlı insanın hissettiği korkudur; sevdiğini gücendirmekten, onun sevgisinin yok olmasından çekinen aşığın korkusu gibi Allâh’ın hoşnutluğundan yoksun kalmaktan korkmaktır. Allah korkusu elbette çok daha şiddetli ve derindir. Kur’ân’ın öngördüğü bu korku, insanı pasifliğe ve ümitsizliğe itmez. Aksine, insanı korkunun sebeplerini ortadan kaldıracak tutum ve davranışlara yönlendirir.