Korkularla İmtihan / Elif E. Bayraktar

Korku, din ahlâkını gereği gibi yaşamayan insanların hayatları boyunca yoğun olarak hissettikleri bir duygu ve onlara en sıkıntı veren kavramlardan biri. Îmânî zâfiyet içindeki kişilerin hayâtı korkuları sebebiyle ādetâ kâbus gibi. Bu kişiler hayatlarının neredeyse tamâmını onlarca şeyden korkarak geçiriyorlar.

Çoğu insan yalnız kalma, yoksullaşma, mallarını, işlerini, sevdiklerini kaybetme, toplumda küçük görülme, amaçlarına ulaşamama, çirkinleşme, yaşlanma, hastalanma, ölme gibi korkularla mücâdele ederek ömür sürüyor. Ancak saydığım bu korkular dünyevî korkular. Tümü Allâh'ın imtihan amacıyla yarattığı ve sonsuz âhiret yaşamına geçmeden önce bekleme salonu hükmünde olan dünyâ hayâtına āit.

İnsanın hayâtının aşamalarına göre korkuları da çeşitlilik ve değişkenlik gösteriyor. Korku çok küçük yaşlarda āile ve çevrenin telkinleriyle öğreniliyor. Küçükken genellikle “öcü” kavramıyla korkutulan çocuk, büyüdükçe korkunun diğer çeşitleriyle tanışıyor. Korkuları yaşıyla doğru orantılı olarak sürekli büyüyor. Hemen her çocuğun yaşadığı karanlık korkusu yerini üniversite imtihanı korkusuna, daha sonra gelecek korkusuna bırakıyor.