Savaşın Ortasında Anne Olmak / Zeynep Ceylan Kadı

Her anne çocuğuna güvenilir bir gelecek hazırlamak ister. Huzur dolu bir ortamda yetişsin, ayağına taş değmesin ister, saçının teline gelecek zarardan sakınır yavrusunu.

Ne yazık ki bâzı annelerin bunu gerçekleştirecek imkânları olmuyor. Evet, savaşın cefâkâr annelerinden bahsediyorum. Savaşta eşini, yavrusunu, yakınlarını kaybeden kadınlar, yaşadıkları târif edilmez acıya rağmen anne olduklarını unutmuyor. Hikâyeleri farklı olsa da ortak acıları savaş ve gözyaşı olan bu kadınlar, evlatlarına çocukluklarını yaşatmak ve onların savaştan etkilenmemeleri için var gücüyle çabalıyor. Kendileri ise belki de çocuklarının sevgisi ile hayâta tutunuyor, tek güçleri bu. Annelik…

Bir an kendimizi onların yerine koyalım. Başınızdan bombalar durmaksızın yağarken, yanınızda evlatlarınız dizinizin dibine korkuyla sığınırken, ne kadar dayanabilirsiniz? Oturup bize ne zaman sıra gelecek diye mi beklersiniz, yoksa en yakınınızdaki güvenli bölgeye mi kaçarsınız? Cevapları duyar gibiyim. Söz konusu evlat olunca, evet, en yakındaki güvenli bölgeye sığınır insan. Kendi canından geçmiştir belki ama evlatlarının canından geçemez anne yüreği. Çünkü bir anne, evlatlarının en kıymetli sığınağıdır.